Kort nadat Manons vader wordt getroffen door een beroerte, sluiten de deuren van de verpleeghuizen vanwege corona. Nu haar vader niet meer voor zichzelf kan spreken, vertelt Manon zijn verhaal. Over zijn brein en haar zijn. In de hoop dat we blijven praten over kwaliteit van leven en eigenwaarde. Hebben we niet simpelweg het recht op de regie over ons eigen leven?